|
| |
| |
اجتناب از ضایعات در مرحله استفادهبهبود
محصول نوع د: متمركزسازی استفاده
|
|
|
طریقه دسترسی:
|
طراحی و کپی رایت توسط دانشگاه فنی وین,
مؤسسه طراحی مهندسی - اکودیساین
|
اگر امكانپذیر باشد باید مواد فرایندی و مواد كمكی را در چرخه‌های بسته استفاده نمود. باید استفاده مجدد (بدون خراب كردن ساختارها) را بر بازگردانی ترجیح داد (چرخه‌های مواد پس از انهدام و تخریب ساختار). اگر مواد مورد نیاز در عمل‌آوری فرایند مورد استفاده قرار می‌گیرند (جوهر چاپگر، رنگ كننده،...) باید استفاده دوباره از ظروف و سایر اجزاء (كارتریج‌های رنگی، كارتریج‌های جوهری...) را هم در نظر داشت.
نوع و میزان ضایعات ایجاد شده در طول مرحله استفاده از یك محصول بطور قابل ملاحظه‌ای بر موازنه كلی محیط زیست با محصول تأثیر می‌گذارد. به معنای دقیق كلمه، تنها محصولات فعال (با مصرف عمیق و شدید) در مرحله استفاده خود، مواد یا انرژی مصرف می‌كنند. با توجه به چرخه تمام عمر یك محصول، مصرف این منابع معمولاً بر تأثیر محصول بر روی محیط زیست، غالب و مسلط می‌باشد. بنابراین، جلوگیری از به هدر رفتن در مرحله استفاده با این نوع محصول، بسیار مهم می‌باشد. مثال، استفاده از انبارهای قابل شارژ مجدد را بجای باتریهای متداول نشان می‌دهد.
به معنای واقعی كلمه، تنها محصولات فعال (مصرف عمیق و شدید) انتشارات و تراوشاتی را در مرحله استفاده خود تولید می‌كنند. با توجه به چرخه تمام عمر محصول، اینها معمولاً فاكتور غالب بر تأثیرات كلی محصول بر روی محیط زیست می‌باشند. مثال یك راه حل ممكن را برای مسئله نشان می‌دهد: این روش از یك كاتالیزور گازی دودكش‌دار استفاده می‌كند تا تأثیرات مضر بر روی محیط زیست را كاهش ببخشد. اگرچه، برای چنین طریقه‌هایی باید آنالیز كلی از مصرف را انجام داد تا از اینكه مشكل صرفاً به ناحیه دیگری تغییر مكان پیدا كند، جلوگیری به عمل آید.
جمع‌آوری ضایعات پدید آمده در مرحله استفاده نه تنها از نقطه نظر دفع و انهدام (باتریهای مستعمل) بلكه از لحاظ استفاده مجدد (بخشها و اجزاء) یا بازگردانی (مواد) منطقی و معقول هستند. مثال یك سیستم را برای بازگشت كارتریج رنگی در یك چرخه بسته نشان می‌دهد كه منتج به ارزش افزوده بالایی می‌گردد. محرك‌‌ها (جوایز، زمینهای قابل معاوضه و... ) این سیستم را تا حد خیلی زیادی برای استفاده كننده، جذ‌‌اب می‌سازد.
علاوه بر جمع‌آوری ضایعات از مرحله استفاده به منظور استفاده مجدد، بازیافت هم امكانپذیر است و با پذیرش مفهوم چرخه بسته، مطلوب نیز می‌باشد. هم چنین بازگردانی ضایعات محصول در مكان نیز میسر است (مثال ته‌مانده‌های شمع را ببینید) و یا اینكه آنها جمع‌آوری شده و در جای دیگر بازیافت می‌شوند و دوباره به فرایند تولید تزریق می‌گردند. برای مثال در فرآوری پلاستیك، مخلوطهای مناسب از مواد جدید تا مواد بازگردانی شده، پلاستیك مناسب را برای همان كاربردهایی كه پلاستیك اصلی دارد، بوجود می‌آورد. قسمتهای پلاستیكی حاوی بیش از 100%، عمدتاً در بخشهای داخلی غیرقابل مشاهده و اجزای سازنده یك محصول بكار گرفته می‌شوند.
مواد ضایعاتی از مرحله استفاده كه نمی‌توانند دوباره استفاده شده یا بازیافت شوند باید به یك طریقه سازگار با محیط زیست، منهدم شوند. (مواد خطرناك) یا اینكه اگر امكانپذیر باشد با چرخه‌های طبیعت ادغام شوند. در كل، مسئله ضایعات غالباً بستگی به دیدگاه دارد: بدین ترتیب ضایعات تولید شده در یك قسمت از سیستم ممكن است برای بخش دیگری از سیستم مواد خام باارزش به حساب بیایند. یك تركیب پیچیده از سیستم‌های مختلف، سازماندهی مراحل فرایند به شكل فروریزش، اغلب منتج به یك اجتناب كلی از ایجاد ضایعات می‌شود.