|
| |
| |
توسعه جداسازی قطعاتبهبود
( محصول نوع الف: تمركز مواد خام ، محصول نوع ب: متمرکزسازی تولید ، محصول نوع ه: متمركزسازی دفع و انهدام )
|
|
|
طریقه دسترسی:
|
طراحی و کپی رایت توسط دانشگاه فنی وین,
مؤسسه طراحی مهندسی - اکودیساین
|
دستیابی آسان به بخشهای اتصال دهنده یكی از شرایط لازم و ضروری سوار كردن و جداسازی قطعات می‌باشد. بخشهای اتصال دهنده باید به طریقی چیده شوند كه به خوبی دیده شوند و دستیابی به آنها با ابزار راحت باشد.
قابلیت برگشت‌پذیری روند سوار كردن قطعات یك شرط لازم و واجب برای جداسازی قطعات در مورد عیوب عمل‌آوری و برای مرمت كار در مرحله استفاده می‌باشد و خصوصاً برای جداسازی قطعات بعد از اتمام عمر محصول، ضرورت دارد.
جداسازی قطعات بخش مهمی از هزینه‌های بازگردانی محسوب می‌شود. یك ساختار كه با وضوح و آسانی قابل درك و شناسایی باشد، جداسازی آسان قطعات را میسر ساخته و بدین ترتیب مواد مصرفی كار را كاهش می‌دهد و هزینه‌ها نیز كمتر میشوند. جهت‌یابی یكنواخت سوارسازی و جداسازی قطعات، مرتب‌سازی اجزای ساختاری را راحتتر كرده و كار سوار كردن را نیز بهتر و مطلوب‌تر می‌سازد.
از آنجا كه جداسازی قطعات بخش بزرگی از هزینه‌های بازگردانی را به خود اختصاص می‌دهد، به حداقل رساندن مواد مصرفی كار در این مرحله، لازم‌الاجراء می‌باشد. بنابراین كمتر كردن زمان برای جداسازی قطعات نیز شرطی واجب و ضروری برای قابلیت بازیافت قسمتهای مختلف و اجزای سازنده می‌باشد. در بیشتر موارد، این عمل حتی زمان سوارسازی قطعات را هم كاهش می‌دهد. بنابراین مسیرهای سوارسازی و جداسازی باید به حداقل برسند، اتصالات باید به راحتی قابل انفصال باشند و غیره.
اتصالاتی كه به راحتی قابل انفصال هستند (حتی بعد از پایان یافتن عمر محصول) زمان مورد مصرف برای كار جداسازی قطعات را كاهش می‌دهند. بعلاوه، جداسازی بدون تخریب یكی از ضروریات برای بازیافت یا استفاده مجدد از بخشهای ساختاری می‌باشند. اگر بخشهایی در طول زمان جداسازی، تخریب شوند، تنها مواد می‌توانند بازیافت شوند اگر چه بعلت تخریب ساختار مواد، این وضعیت نتیجه كمتری را نسبت به استفاده مجدد مستقیم از قسمتهای محصول، ارائه می‌دهد.
فقط وقتی می‌توان اتصالات را از هم منفصل كرد كه به راحتی پیدا شده و قابل دستیابی باشند. جستجوهای طولانی برای قسمتهای اتصال دهنده، سرعت و كارآیی جداسازی قطعات را تضعیف می‌سازد.
بخشهای اتصال دهنده كه یا در دسترس نیستند و یا دستیابی به آنها راحت نیست تا حد زیادی كار جداسازی را تضعیف می‌سازند. كار جداسازی هم نیاز به ابزار ویژه دارد (مثال گلوئی طولانی را ببینید) و یا جداسازی قطعات بسیار سخت خواهد بود و نیاز به صرف زمان بیشتری دارد زیرا برای استفاده از ابزار، فضا به اندازه كافی وجود ندارد.
علاوه بر زمان، تأثیرات خارجی (كهنگی، خوردگی، كثیف شدن...) عملكرد درست بخشهای اتصال دهنده را آسیب می‌رساند. این مطلب جدا کردن اتصالات را یا مشكل و یا غیرممكن می‌سازد، بهمین دلیل كار جداسازی تا حد قابل توجهی، مشكل و پیچیده به نظر می‌رسد. دستگاههایی كه اتصالات را از زیان محافظت می‌كنند، مثل درپوش‌ها بر روی پیچ و مهره‌ها، قابلیت اتصال قطعات اتصال دهنده را در طول عمر خدماتی یك محصول تضمین می‌كنند.